Schilderij François Barraud
Winterse avonden
Vullen met bezigheid.
Samen met vrienden, of
Toch maar alleen:
Past wel het beste bij
’t Filateliegevoel.
Postzegels brengen je
Overal heen.
Ik heb veel gedichten opgetekend,
Het vrije vers is vaak de norm,
Maar ik heb er ook geketend
In een voorgeschreven vorm.
Achterberg en Ida Gerhardt,
Hans Lodeizen, Faverey,
Meesters in het dichtersambacht.
Is er nog wel plaats voor mij?
Alle dingen van het leven
Komen in mijn verzen voor.
Had ík ze niet opgeschreven:
Het ging allemaal teloor.
Weinig zijn er uitgegeven
En dan nog op kleine schaal.
Dus ik waag het toch maar even:
Is er een uitgever in de zaal?
Ze houdt van graffiti en plastiek
Luistert graag naar experimentele muziek.
Kleren koopt ze enkel in de boetiek.
Haar huis, een perfecte mix van design en antiek.
Kortom, mevrouw is ziekelijk artistiek.
Twee trocheeën telt mijn naam,
Die uit drie naamwoorden bestaat.
Maar wat moet een man met een mes
Tegen de koning der dieren?
In dit land van melk en bieten
Woedt een oorlog om de Pieten.
Dat gebeurt met veel misbaar.
Voor kind en Sint is het heel naar.
In een kleurrijk Pietenpak,
Met volle geschenkenzak,
Is men al een hele Piet.
Schminken hoeft toch niet?
