LEO MESMAN
Ik ben het zo gewoon
Om menige mooie boom
Te fotograferen.
Nu houd ik mij in toom
En voel ik steeds meer schroom
Hun privacy te onteren.
Door gevoelens overmand,
Met camera in de hand,
Vraag ik dus alle keren
Beleefd: ‘Lieve boom,
Mag ik, enkel om u te eren,
Uw aanblik fotograferen?’
‘Verbreek de ketenen niet!’,
bad de verliefde.
’Geen zoetere slavernij
dan die van de Liefde!’
Sommige mensen zijn net kraaien.
Ze graaien alles wat glimt bij elkaar.
De graaicultuur is een kraaicultuur.
Na jaren vaarervaring,
was vader vaardig genoeg
om onvervaard in volle vaart
de woeligste baren te bevaren,
zonder in de gevarenzone te geraken.
de winter is lang
zonder jouw liefde
was hij nog langer
ben ik bang
Ik hoorde een boomklever, die morde:
De mensen hebben geen oog meer voor ons,
Het zijn allemaal schermklevers geworden!
Ik ga me maar verhangen
Zei de warme jas
De winter is vergangen
Ik kom niet meer van pas.
Weet je dat wel zeker?
Vroeg de wollen sjaal
Het kan zo weer gaan vriezen
De bomen zijn nog kaal.
Blijf nog maar even hangen
Aan onze kapstok hier
Verhuizen naar de zolder
Doet geen mens plezier.
Als straks het voorjaar losbarst
Is het nog tijd genoeg
Om je te verhangen
Nu is het te vroeg!
